Na wybrzeżu Mazarron, położonym w południowo-wschodnim regionie Hiszpanii, odnaleziono wrak fenickiej barki o długości ośmiu metrów. To niezwykłe znalezisko, datowane na drugą połowę VII wieku p.n.e. otrzymało nazwę Mazarron II, i jest wyjątkowym przykładem inżynierii morskiej sprzed wieków.
Skrupulatne badania i dokumentacja wraku
Przez ponad dwa tysiące siedemset lat Mazarron II leżał ukryty pod powierzchnią morza, niezakłócony upływem czasu. Prace budowlane sprzed trzydziestu lat zmieniając prądy morskie, doprowadziły do przypadkowego odkrycia tego starożytnego wraku, który jak się później okazało podczas badań, był praktycznie kompletny i zawierał ładunek.
Warto przeczytać:
Obecnie barka spoczywa na głębokości 1,7 metra, a zachodzące wokół niej zmiany dowodzą, iż archeolodzy muszą podjąć działania, aby chronić wrak przed uszkodzeniami.
Zespół dziewięciu techników z Uniwersytetu w Walencji poświęcił w czerwcu 560 godzin na dokładne badanie jego konstrukcji. Wyposażeni w specjalistyczny sprzęt nurkowy, archeolodzy przez ponad dwa tygodnie dokumentowali wszelkie elementy i pęknięcia w strukturze wraku.
Ministerstwo Kultury i Sportu wydaje pozytywną decyzję
Najczęściej czytane:
Po długotrwałych konsultacjach i analizach, Ministerstwo Kultury i Sportu zdecydowało o pozwoleniu na wydobycie wraku w celu zachowania go jako ważny element dziedzictwa kulturowego. Prace nad wydobyciem, konserwacją i renowacją zostaną przeprowadzone zgodzie z najnowszymi standardami. Następnie wrak zostanie wystawiony w Narodowym Muzeum Archeologii Podwodnej Archiwum Cartageny.
Zespół ekspertów opracowuje plan wydobycia i ochrony wraku Mazarron II, zanim zostanie on nieodwracalnie zniszczony. Archeolog Carlos de Juan z Instytutu Archeologii Morskiej na Uniwersytecie w Walencji sugeruje, że unikalny artefakt można wydobywać kawałek po kawałku, wykorzystując istniejące pęknięcia. To pozwoliłoby na ponowne złożenie statku na lądzie, w sposób podobny do układania puzzli.
Zespół ekspertów opracowuje plan wydobycia i ochrony wraku Mazarron II, zanim zostanie on nieodwracalnie zniszczony. Archeolog Carlos de Juan z Instytutu Archeologii Morskiej na Uniwersytecie w Walencji sugeruje, że unikalny artefakt można wydobywać kawałek po kawałku, wykorzystując istniejące pęknięcia. To pozwoliłoby na ponowne złożenie statku na lądzie, w sposób podobny do układania puzzli.
W celu ochrony obecnie wrak jest otoczony workami z piaskiem, które zostały umieszczone wokół metalowej konstrukcji. Niestety system zapada się w piasek w szybszym tempie niż sam wrak, co stwarza ryzyko jego zmiażdżenia.
Konsolidacja i konserwacja wraku
Wydobycie wraku to ogromne wyzwanie. Konieczne jest zapewnienie odpowiednich środków i technologii do przeniesienia takiej wielkości artefaktu z dna morza, aby uniknąć jego uszkodzenia. Dodatkowo archeolodzy muszą dostosować się do trudnych warunków pogodowych i prądów morskich, które mogą wpływać na proces wydobycia.
Po wydobyciu Mazarron II archeolodzy będą musieli podjąć działania w celu zachowania i konserwacji tego starożytnego artefaktu. Zastosowane zostaną specjalne metody konserwacji, aby zabezpieczyć drewnianą strukturę statku przed rozkładem i zachować jego integralność.
Po wydobyciu Mazarron II archeolodzy będą musieli podjąć działania w celu zachowania i konserwacji tego starożytnego artefaktu. Zastosowane zostaną specjalne metody konserwacji, aby zabezpieczyć drewnianą strukturę statku przed rozkładem i zachować jego integralność.
Znaczenie archeologiczne
W momencie odkrycia Mazarrón 2 nie było możliwości dokładnego udokumentowania i zbadania go z powodu realizowanych prac związanych z wydobyciem szczątków Mazarrón 1. W związku z tym podjęto decyzję o ponownym zakopaniu wraku w osadach i zabezpieczeniu go specjalnie zaprojektowaną metalową konstrukcją.
W latach 1999-2001 wydobyto i udokumentowano ładunek znajdującego się na Mazarrón 2, który składał się z różnych przedmiotów, w tym sztabek ołowiu, amfor, młynka ręcznego, sakwy esparto z drewnianą rączką oraz resztek lin esparto o różnej grubości. Wyciągnięto również wypełniacze do zabezpieczenia ładunku, do ochrony kadłuba i kotwicy, które były wykonane z drewna i ołowiu.
Zobacz także:
Odkrycie Mazarrón II miało i ma ogromne znaczenie dla badań nad historią, dostarczyło bowiem po raz pierwszy dokumentacji praktyk żeglugowych Fenicjan w zakresie transportu metali pozyskiwanych na Półwyspie Iberyjskim, które wcześniej były znane jedynie z klasycznych tekstów. To stanowisko archeologiczne pozwoliło również na odkrycie praktyk związanych z morską inżynierią, życiem na pokładzie, sposobem sztauowania i zabezpieczania towarów czy używania ówczesnych kotwic.
Źródło: culturaydeporte
