Kalmary w drodze ewolucji rozwinęły bardzo ciekawe i nietypowe cechy. Naukowcy zebrali pierwsze dowody na to, że kalmary histioteuthis heteropsis, swoimi niedopasowanymi oczami, posiadły umiejętność dostrzegania pod wodą nie jednego, a dwóch różnych źródeł światła w głębinach morskich.
Duże oko zostało przystosowane do patrzenia w górę i śledzenia otoczenia, natomiast drugie, małe patrzy w dół skanując głębiny w poszukiwaniu bioluminescencyjnych błysków.
Warto przeczytać:
Badania prowadzono w Instytucie Badawczym przy Akwarium Zatoki Monterey ( MBARI), nagrywając filmy za pomocą zdalnie sterowanych pojazdów, dokumentujących funkcjonowanie w środowisku naturalnym histioteuthis heteropsis i dziewięciu innych jemu podobnych, ale też rzadszych kuzynów Stigmatoteuthis dofleini . Nagrania prowadzono przez 30 lat, uzyskując w efekcie 152 filmy.
Najczęściej czytane:
Obserwacje w połączeniu z symulacjami wizualnymi, wskazują, że duże oko jest specjalnie przystosowane do patrzenia w górę, np. w poszukiwaniu cieni stworzeń morskich, natomiast małe oko jest przystosowane do patrzenia w dół, w poszukiwaniu przebłysków luminescencji.
W otoczeniu naturalny kalmary truskawkowe żyją w strefie zmierzchu około 200-1000 metrów pod powierzchnia wody. Światło docierające na taką głębokość jest bardzo skąpe, natomiast przebłyski luminescencji mogą sygnalizować zarówno zagrożenie jak i potencjalną zdobycz.
Odkryto również, że te „leniwe, wolno poruszające” kalmary wolą dryfować po morzu w pozie, którą można określić „do góry nogami” lub „ogonem w górę” – ale zawsze z wielkim okiem do góry a małym w dół.
Wyniki badań opublikowano w w specjalnym wydaniu czasopisma Philosophical Transactions B .
źródło:.duke.edu
