Najnowszy raport naukowy dotyczący katastrofy promu pasażerskiego Estonia zawiera wiele nowych i ciekawych wniosków, które umożliwiają lepsze zrozumienie przyczyn tej tragedii.
Warto przeczytać:
W dokumencie przedstawiono symulacje modelowania komputerowego, pozwalającego na dokładniejsze określenie procesów, które doprowadziły do zatonięcia statku.
Jednym z najważniejszych elementów tych badań była symulacja kontaktu statku z dnem morskim. W ramach tych działań naukowcy chcieli określić, co dokładnie dzieje się z kadłubem i jego konstrukcją, gdy statek uderza w dno morskie. Czy nastąpi uszkodzenie? Jak duże i jakiego rodzaju szkody wystąpią? Gdzie wystąpią szkody? I czy jest możliwe, że odnalezione w 2020 roku uszkodzenie mogło zostać spowodowane przez kontakt statku z dnem?
Wyniki tych badań są niezwykle ważne, ponieważ pozwalają na lepsze zrozumienie procesów, które doprowadziły do zatonięcia statku i mogą pomóc w zapobieganiu podobnym tragediom w przyszłości.
Symulacja kontaktu statku z dnem była pierwszą w swoim rodzaju, a wyniki wskazują, że statek doznał rozległych uszkodzeń w wyniku kontaktu z dnem, natomiast uszkodzenia konstrukcyjne są spowodowane strukturą dna morskiego.
Przeprowadzone badania opierały się na ocenie numerycznej, podczas której opadanie statku i kontakt z dnem są modelowane w czasie, w celu uzyskania opisu odkształceń i uszkodzeń konstrukcji. Aby tego dokonać, stworzono cyfrowego strukturalnego bliźniaka promu Estonii i otaczającego go dna morskiego.
Wstępna ocena raportu skupia się na ustaleniu pochodzenia uszkodzeń na prawej burcie wraku. Badanie to ma na celu zapewnienie organom ds. badania zdarzeń lotniczych istotnego wkładu w wyciąganie ostatecznych wniosków na temat przyczyny tych szkód.
W ramach badania przeprowadzono modelowanie i symulację kontaktu statku z dnem oraz ocenę deformacji strukturalnych spowodowanych przez ten kontakt.
Najczęściej czytane:
Główne wnioski z badania wskazują, iż statek doznał rozległych uszkodzeń w wyniku kontaktu z dnem, nawet podczas opadania w sposób niemal statyczny. Prom był wsparty pośrodku na wystającej twardej skale, natomiast przód i tył statku wspierał się na miękkiej glinie. Uszkodzenia konstrukcyjne były spowodowane zarówno miękkim dnem morskim, jak i podłożem skalnym. Najbardziej znaczące uszkodzenia konstrukcyjne występowały na rufie i na środku statku.
Lokalizacja obliczonych uszkodzeń bocznych dobrze odpowiadała lokalizacji zgłoszonych uszkodzeń bocznych we wraku. Zgłoszone uszkodzenie powstało na krawędzi rozległego uszkodzenia zlokalizowanego pod wrakiem (powyżej linii odbojnic).
Przeprowadzone przez naukowców analizy modelowe sugerują, że jest duże prawdopodobieństwo, iż rozległe uszkodzenia naburtowe powstały w wyniku kontaktu statku z dnem morskim.
Katastrofa promu pasażerskiego M/S „Estonia” na Morzu Bałtyckim w 1994 roku to jedna z największych katastrof morskich XX wieku. Zaledwie 137 osób spośród 989 pasażerów i załogi przetrwało ten dramat.
W 1997 roku szwedzka prokuratura przeprowadziła dochodzenie, podczas którego ustalono, że prom zatonął podczas sztormu z powodu awarii rampy dziobowej, która spowodowała zalanie pokładu samochodowego. Jednakże przedstawione w dokumentacji materiały filmowe sugerują, że katastrofę mogły spowodować inne czynniki, które nie zostały dostatecznie zbadane.
Postęp w dziedzinie technologii podwodnej umożliwia obecnie przeprowadzenie dokładniejszych badań wraku i zgromadzenie większej ilości danych na temat katastrofy.
Wniosek o reaktywację postępowania został złożony na podstawie prezentowanych materiałów filmowych oraz próby wyjaśnienia nieznanych wcześniej okoliczności katastrofy.
Zdjęcie: Aftonbladet
Rekonstrukcja zdarzeń oparta na danych zawartych w dokumentacji przedstawia hipotezę, iż to właśnie ekstremalne warunki atmosferyczne i niewłaściwe niedopasowanie rampy dziobowej były głównymi przyczynami katastrofy. Jednakże, odkrycia materiałów filmowych sugerują, że taka wersja wydarzeń może nie być kompletna.
Przedstawione w dokumentacji fragmenty wraku wyraźnie prezentują dziurę w kadłubie, która nie była wcześniej znana. Niektórzy eksperci twierdzą, iż patrząc na rozmiar zniszczeń, niemożliwe jest, aby były one wyłącznie efektem awarii rampy dziobowej. Sugeruje to możliwość istnienia innych czynników, które przyczyniły się do tragedii.
W ramach wznowionego dochodzenia estońskie, szwedzkie i fińskie organy ds. badania wypadków zleciły wykonanie serii prac badawczych, których celem jest ustalenie faktycznych przyczyn katastrofy, i których wyniki na bieżąco są analizowane.
źródło: informacja prasowa estońskie organy ds. badania wypadków
