Podwodne krajobrazy okalające Rhode Island usłane są wrakami. Pozostałości historii wyłaniające się z dna, szczątki statków, okrętów, samolotów czy torped, zapewne jeszcze długo będą przypominać nam morskie tragedie.
Współpraca NOAA i Kraken Robotics Inc. w ramach projektu mapowania dna Rhode Island zaowocowała trójwymiarowymi mapami batymetrycznymi i świetnej jakości materiałami wizualnymi wraków.
Z pomocą URI AHL zobrazowane zostały wybrane przez zespół trzy z czterech zaplanowanych okrętów podwodnych (okręty podwodne USS G-1, USS L-8 i niemiecki U-853), i statek handlowy zwany Black Point.
Warto przeczytać:
Wybrano do badań te z wraków, które zdaniem naukowców odgrywały ciekawe i ważne role historyczne wojen morskich i rozwoju technologii.
Okręt podwodny USS G-1 (USS Seal )
Prace ratownicze w latach 60. prawdopodobnie spowodowały znaczne uszkodzenia G-1. Wokół wraku jest duże pole szczątków, być może w wyniku uszkodzeń. Miejsce to nie przypomina już okrętu podwodnego, ale części kadłuba i elementy jego systemów mechanicznych pozostają na dnie, co sugeruje, że teren zachowuje pewną archeologiczną integralność.
USS Seal zatonął na 27 metrach głębokości w czerwcu 1921 r. Pod koniec swojej kariery służył jako cel eksperymentalnych ataków. Pomimo kilku prób, nie udało się podnieść wraku. Oficjalnie usunięty z listy marynarki wojennej i porzucony w sierpniu 1921 roku. Fragmenty G-1 zostały wydobyte na złom w 1962 roku.
USS Seal zwodowany 9 lutego 1911 roku
Był jednym z czterech okrętów podwodnych klasy G zbudowanych w początkowym okresie produkcji okrętów podwodnych na wielką skalę przez Simona Lake’a. Każda z czterech jednostek różniła się w detalach, co powodowało, że stały się wyjątkowe. Przyłączony do flotylli okrętów podwodnych Atlantyku, w styczniu 1913 r. Stacjonował w Naval Torpedo Station w Rhode Island.
W październiku 1913 r. G-1 wykonał testowe nurkowanie w Long Island Sound na 78 metrów, najgłębsze nurkowanie dla okrętu US Navy w tym czasie. W 1915 roku marynarka wojenna wyznaczyła zarówno G-1, jak i G-2 do operacji poza Hampton Roads, Virginią i Charleston South Carolina.
Okręty z powodu gorszych wyników w morzu zostały wycofane, a następnie przeznaczone do celów szkoleniowych i w końcu eksperymentalnych.
Okręt podwodny USS L 8
Okręt jest w dużej mierze nienaruszony. Kadłub zachowuje pewną integralność archeologiczną. Według obrazów sonarowych jednostka spoczywa na lewej burcie, na około 33 metrach głębokości, w orientacji wschód-zachód.
Brakuje części kadłuba zewnętrznego, uszkodzony jest kadłub ciśnieniowy i rufa. Prawdopodobnie uszkodzenia spowodowane zostały podczas prób ratowania śrub pod koniec lat osiemdziesiątych.
Zobacz także:
Najczęściej czytane:
Okręt podwodny USS L-8 zwodowany w kwietniu 1917 roku w Portsmouth Navy Yard, Kittery, Maine.
Był pierwszym amerykańskim okrętem podwodnym, zbudowanym na dziedzińcu rządowym. Marynarka zapłaciła wówczas firmie Lake Torpedo Boat Company zawrotną sumę 52 700 dolarów za plany.
Operacyjna historia i ewentualna utylizacja były głęboko związane z rozwojem podwodnych działań wojennych pod koniec I wojny światowej i we wczesnych latach międzywojennych.
Po wojnie L-8 popłynął do San Pedro w Kalifornii,gdzie służył jako platforma dla eksperymentów marynarki wojennej i szkolenia podwładnych na Zachodnim Wybrzeżu. W 1922 roku i został wycofany ze służby, a w 1925 roku ściągnięty z lisy.
Zatopiony 26 maja 1926 roku w ramach eksperymentalnych detonacji torped.
Trafiony dwiema torpedami, z których tylko druga wybuchła, poszedł na dno. Te dwa wystrzały były jedynymi testami torped Mark 10, przed użyciem ich podczas działań wojennych.
Niemiecki okręt podwodny U-853
Okręt spoczywa w dużej części nienaruszony. Kadłub ciśnieniowy jest pęknięty i dostępny w wielu miejscach. Ładownia torped, luk akumulatora i luk personalny jest widoczny, podobnie jak wieża dowodzenia i działo na rufie.
Pomimo odwiedzin nurków, wrak zachowuje integralność i do dziś pozostaje ważnym i przejmującym grobem wojennym.
U-853 był jednym z ostatnich niemiecki U-Bootów zatopiony w bitwie o Atlantyk i ostatnim zniszczonym na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych.
Black Point – ostatni amerykański statek handlowy zatopiony przez niemieckiego U-Boota.
Black Point również jest grobem wojennym. Statek leży na dnie łukiem skierowany na północny wschód. Wiele pojedynczych płyt kadłuba jest widocznych na zdjęciach. O wiele mniejsza rufa znajduje się w odległości około 600 metrów dalej na południe.
Materiały z SAS pokazują kadłub, w tym dziób statku, który w dużej części jest nienaruszony i opiera się do góry dnem na dnie morza.
Celem misji było również przetestowanie nowego systemu Sondy Syntetycznej Aperture (SAS).
Kraken Active Towfish — KATFISH, przenośny miniaturowy układ interferometrycznej sondy połączony z aperturą syntetyczną Kraken (MINSAS). System gromadzi trójwymiarową batymetrię i materiały z obrazowania dna morskiego w bardzo wysokiej rozdzielczości, w około 30 razy lepszej jakości, niż te dotychczas generowane przez konwencjonalne sonary boczne.
Wskaźnik pokrycia obszaru może wyświetlić trzy kilometry kwadratowe dna morskiego na godzinę, zbierając przy tym ponad trzy miliardy pikseli informacji. System przetwarza obrazy z SAS i batymetrię w czasie rzeczywistym, co pozwala na bezpośrednie analizowanie zdjęć. Nowatorskie rozwiązanie zapewni dużo bardziej efektywną pracę badaczy morskich i w znaczący sposób zmniejszy koszty, wpływając na lepsze wykorzystanie czasu pracy statków i całych misji.
źródło: NOAA
