Wrak łodzi został znaleziony na dnie rzeki Wołgi, w pobliżu klasztoru Kazańskiej Matki Boskiej we wsi Vinnovka. Niezwykłe znalezisko zostało zbadane przez naukowców z Uniwersytetu Samara.
Kilka wypraw z udziałem nurków i przedstawicieli firmy naukowo-produkcyjnej „Ekran”z Moskwy, pozwoliło na dokładnie zbadanie stanowiska archeologicznego znajdującego się na głębokości 10 metrów.
Wyniki umożliwiły naukowcom na określenie rozmiaru łodzi, jak i jej stanu. Wrak ma około 5 metrów szerokości i 20 metrów długości. Większość znajduje się w mule, ale widoczne pozostałości belek i łańcucha są doskonale zachowane.
Podczas nurkowania zostały zebrane próbki drewna i kuty gwóźdź długości około 50 cm do badań. Analizę radiowęglową drewnianej części wraku przeprowadzono w laboratorium Instytutu Monitorowania Systemów Klimatycznych i Ekologicznych Oddziału Syberyjskiego Rosyjskiej Akademii Nauk w Tomsku.
W wyniku badań ustalono pochodzenie obiektu na rok 1415 lat (± 85 lat). Wynik datowania wskazuje, że łódź została zrobiona i zatopiona w Wołdze, jeszcze przed nastaniem Cara Iwana Groźnego. Imponujący rozmiar i miejsce odkrycia pozwala naukowcom na przypuszczenie, iż była pochodzenia azjatyckiego, skandynawskiego lub zachodnioeuropejskiego. Niewielka ilość danych uniemożliwia określenie, czy była wykorzystywana do celów handlowych, czy wojskowych. Do dokładnej identyfikacji obiektu wymagana jest cała seria dodatkowych badań.
Badana próbka fragmentu znalezionego gwoździa wykazała skład 99,5% żelaza, co wskazuje doskonały poziom technologii do produkcji wyrobów metalowych w rejonie, w średniowieczu.
Według naukowców, łódź ma wartość historyczną i kulturową, a jej odkrycie pozwoli wyjaśnić, w jakich relacjach znajdowały się terytoria Środkowej, Górnej i Dolnej Wołgi, i w jaki sposób prowadzono handel. Odkrycie to jest również wyjątkowe ze względu na swój wiek. Kilka lat temu w Wetlugie, w płytkim dopływie Wołgi, znaleziono podobną łódź, którą datowano na około 300-400 lat, i jak dotąd uważano za najstarszą przedstawicielkę rosyjskiego przemysłu stoczniowego.
Źródło: Samara State Technical University
