Rekiny wielorybie domatorami?

Największe na świecie ryby, rekiny wielorybie, przemieszczają się po oceanach mniej, niż wcześniej sądzono.

 

„Rekiny wielorybie są niesamowitymi pływakami, często poruszającymi się w roku ponad 10.000 km, nurkują na głębokości do 2000 m. Badania biochemiczne pozwalają na zebranie większej ilości informacji, gdzie są i co robią, gdy są poza naszym zasięgiem” – powiedziała dr Clare Prebble, która prowadziła badania na Uniwersytecie w Southampton.  

Wcześniejsze badania wskazywały, że rekiny wielorybie przebywają w rejonie Pacyfiku i Oceanu Atlantyckiego w odrębnych skupiskach. Nowe badania, do których użyto technik biochemicznych, wykazały, że rekiny wielorybie żyjące w trzech różnych miejscach na zachodnim Oceanie Indyjskim (Mozambik i Tanzania) oraz w Zatoce Arabskiej (Katar) rzadko pływają dalej niż kilkaset kilometrów na północ lub południe od tych obszarów.  

  Do badań wykorzystano drobne próbki tkanki skórnej od dzikich, wolno pływających rekinów wielorybich. Te małe kawałki skóry, zbierane przez 2-3 lata w różnych miejscach, wystarczały do rekonstrukcji ruchów rekinów i preferencji żywieniowych na przestrzeni tygodni i miesięcy.     Dostępne dane sugerują, że ponad połowa światowych rekinów wielorybich została zabita od lat 80. Chociaż zachodni Ocean Indyjski pozostaje globalnym głównym miejscem dla tego gatunku, nawet największe obszary karmienia zawierają tylko kilkaset rekinów.     

„Rekiny wielorybie są w pełni zdolne do pływania przez oceany, ale wydaje się, że tylko młode decydują się na oddalanie od żerowisk” – skomentował dr Simon Pierce,  współautor  badań.  „Jednakże lubią wracać do tych samych miejsc co roku, aby skorzystać z ich możliwości żywieniowych .” Patrząc z jaśniejszej strony, lokalna ochrona może przynieść znaczną korzyść dla odnowienia tego zagrożonego gatunku.

  Na początku tego roku poinformowano, że rekiny wielorybie regularnie odwiedzają Madagaskar w celu wyżywienia, co doprowadziło do wzrostu branży ekoturystycznej między wrześniem a grudniem. Do chwili obecnej żaden z rekinów zidentyfikowanych na Madagaskarze nie był widziany poza tym krajem, co jeszcze bardziej wzmocniło wyniki tego badania.  

Według badaczy, większość rekinów znalezionych na żerowiskach to młode samce poniżej dziewięciu metrów. Aby ocenić faktyczny stan globalnego rozmieszczenia populacji, musimy dowiedzieć się więcej o tym, dokąd udają się, gdy osiągają pełnoletność, gdzie znikają, aby rozmnażać się i karmić młode na głębszych wodach przybrzeżnych.   Do badania wykorzystano izotopy azotu i węgla, które mają podobne właściwości chemiczne, ale różnią się masą atomową. Stosunki pomiędzy cięższymi i lżejszymi izotopami tych pierwiastków różnią się w sposób naturalny między różnymi siedliskami środowiska morskiego. Na przykład, więcej cięższych izotopów znajduje się w pobliżu brzegu niż na morzu. Te proporcje pozostają niezmienne. źródło: Uniwersytet Southampton